MEDYATİK BAKIŞ
Doğan SÜSLÜ
e-mail:medyatikbakis@hotmail.
Önce tarihi yazmak istiyorum. O gün benim için unutulmaz bir gündü. Tarih 16 Ağustos 2025 Cumartesi. Başımdan geçen hadise Mersin ili Yenişehir ilçesi, Güven evler Mahallesi, Çetinkaya civarında gerçekleşti.
Yaya geçidine geldim. Karşıya geçeceğim. Yeşilin yanmasını beklerken cep telefonum çaldı. Dikkatimi telefona verdim. Gelen bir otomobilde kırmızı yandı diye durdu. Benim geçmem gerekiyor ama telefonla konuşmaya dalınca refüjde beklemeye başladım. Görüşmem bitti ışığa bakmadan yaya geçidinde yürümeye başladım. Geçidin tam ortasında otomobil içinde nezaketle geçmemi bekleyen ve bana gülümseyen bir çift gördüm. Büyük bir anlayışla benim geçmemi bekliyorlardı. Öyle sanıyorum ki ‘Masejteleri geçsin, biz sonra geçeriz moduna girmişlerdi!’
Klimaları çalıştığı için otomobilin camları kapalıydı O an çok mahcup oldum bende gülümseyerek iki kez yüksek sesle “özür dilerim, özür dilerim” diyerek elimi havaya kaldırdım. Güler yüzlü çift, biraz daha gülümser bir eda ile bir nevi önemli değil işareti yaptılar.
Trafikte karşılıklı bir anlayış içine girmiştik. Bir birimize sert bakışlar atmadık, tartışmadık, atışmadık, karşılıklı olarak kötü sözler kullanmadık. Yaptığımız sadece karşılıklı gülüşme oldu…
Bence iyi oldu. Esasen en fazla gülmeye ve gülümsemeye ihtiyacımız yok mu? Beyzbol sopalarının, levyelerin, döner bıçaklarının, silahların, pompalı tüfeklerin ara ara konuştuğu trafikte, karşılıklı gülümse en medeni bir anlaşma ve uzlaşma şekli değil midir?!